Co ma ze sobą wspólnego nietolerancja glutenu – celiakia i glifosat

Myślisz, że nie tolerujesz glutenu, czy wiesz, że możesz być w wielkim błędzie? Jedno co pewne to, że nie tolerujesz glifosatu… i to właśnie jest najprawdopodobniej twój problem… zresztą nie tylko twój, to nasz problem.
„Celiakia i nietolerancja glutenu, to rosnący problem na całym świecie, ale szczególnie w Ameryce Północnej i Europie, gdzie cierpi na to szacowane 5% populacji” – napisali naukowcy w metaanalizie. Badacze twierdzą, że glifosat, aktywny składnik herbicydu Roundup®, jest najważniejszym czynnikiem wywołującym tę epidemię.

Badanie opublikowane w czasopiśmie Interdyscyplinarna Toksykologia w 2013 r. zostało całkowicie zignorowane przez media, z wyjątkiem Mother Earth News i The Healthy Home Economist. Teraz, gdy glifosat przyciąga uwagę, na którą zasługuje, będąc nazwanym winowajcą w sprawie powodowania raka i uznanym za rakotwórczy przez Światową Organizację Zdrowia, może nadszedł czas, aby spojrzeć na jego chemiczną rolę.

Objawy tak zwanej „nietolerancji glutenu” i celiakii są szokująco podobne do objawów u zwierząt laboratoryjnych narażonych na działanie glifosatu, twierdzą autorzy badania Anthony Samsel. Niezależny naukowiec, który służył jako konsultant do EPA w sprawie zanieczyszczenia arsenem wskazuje na niedawne badania na temat wpływu glifosatu na układ trawienny ryb.

Zmniejszył on enzymy trawienne i bakterie, zaburzył ich błonę śluzową, zniszczył strukturę mikrokosmków w ścianie jelit i zwiększył wydzielanie mucyny. Te cechy bardzo przypominają celiakię – pisze Samsel i Seneff. Ponadto liczba osób, u których zdiagnozowano nietolerancję glutenu i celiakię wzrosła wraz z częstszym stosowaniem glifosatu w rolnictwie, zwłaszcza w związku z niedawną praktyką pryskania ziarna herbicydem tuż przed żniwami, która rozpoczęła się w latach 80. XX w. i stała się rutyną w latach 90.

W 2009 r. naukowcy poszukiwali przeciwciał glutenu w zamrożonej surowicy odpornościowej uzyskanej w latach 1948-1954 na przeciwciała glutenu i porównali je z próbkami pobranymi od ludzi. Odkryli oni 4-krotny wzrost częstości występowania celiakii w młodszym pokoleniu. Jako dalsze dowody badacze przedstawiają następujące punkty: „Celiakia wiąże się z brakiem równowagi w bakteriach jelitowych, co można w pełni wytłumaczyć znanym działaniem glifosatu na bakterie jelitowe”.
„Celiakia wiąże się z upośledzeniem enzymów cytochromu P450”.  Wiadomo, że glifosat hamuje enzymy cytochromu P450.

Niedobory żelaza, kobaltu, molibdenu, miedzi i innych rzadkich metali związanych z celiakią można przypisać dużej zdolności glifosatu do chelatowania tych pierwiastków. Niedobory tryptofanu, tyrozyny, metioniny i selenometioniny związane z chorobą trzewną odpowiadają znanemu zubożeniu tych aminokwasów przez glifosat. Problemy z reprodukcją związane z celiakią, takie jak bezpłodność, poronienia i wady wrodzone, można również wytłumaczyć glifosatem.
Pozostałości glifosatu w zbożu, cukrze i innych roślinach rosną ostatnio prawdopodobnie ze względu na rosnącą praktykę desykacji roślin uprawnych tuż przed zbiorem – twierdzą naukowcy. Tajna, nielegalna praktyka stała się rutyną wśród rolników konwencjonalnych od lat dziewięćdziesiątych.

Nie wiem jak Ciebie, ale mnie to przeraża. Jedzenie, które spożywamy okazuje się trujące, a my mamy na to coraz mniejszy wpływ.